lekkers en leuks voor kleine en grote mensen

In de Willem II straat zit sinds een maandje een nieuw restaurant, Frank en Vrij. Klaarblijkelijk voelde stadsheer Willem de Tweede zich hier zo thuis dat hij frank en vrij kon ademen, vandaar de naam. Mijn eerste associatie was de zielige Disney film Frank en Frey, over een vos en een jachthond. Gelukkig heeft het restaurant daar niks mee te maken. Omdat Niels en ik een filmavondje voor onszelf hadden leek het ons leuk ze eens uit te proberen. Met een kleine maar gezellige kaart met gerechten op voorgerecht formaat ideaal, kun je lekker alles van elkaar uitproberen. Van de verschillende gerechtjes waren er een aantal uitschieters: Het warme brood met aioli en kruidenaioli was werkelijk verukkuluk. De salsa bij de tortillachips was duidelijk huisgemaakt en heerlijk fris met munt erin. De Bavette met kruidenolie was botermals en heel goed bereid. Er waren nog een aantal schoonheidsfoutjes: Bij het kaaspasteitje was zoveel honing gebruikt dat het wel een nagerecht leek. De truffel

Ik vroeg gisteren aan Niels wat hij wilde eten en het antwoord was; soep. Ik had nog een pot tomatensap van een tomatenboerderij staan en dus werd het tomatensoep. Je kunt in het recept ook biologische tomatensap van de supermarkt gebruiken, daar wordt ie niet minder lekker door. Het geheime ingrediënt van deze soep, het onderdeel dat het zo ultiem maakt is.... Appelmoes! De tomatensoep die je van de chinees kunt eten wordt er ook mee gezoet en het geeft de soep een fijne structuur. Wil je van dit recept een Chinese soep maken vervang de balsamico dan voor 2x de hoeveelheid gembersiroop en de pasta voor rijst of glasnoedels, maak hem dan wat dikker met maizena en meer appelmoes. Je krijgt dan een friszure soep.  Deze soep is meer verwarmend en hartig, door de pasta die ik heb gebruikt mooi gevuld. De pasta heet Anellini maar je kunt deze ook vervangen door letterpasta of fijngeknepen vermicelli.  Hier thuis was de soep in ieder geval een heel groot succes, Niels had al lang niet

Toen ik laatst mijn vriezer opentrok om er iets bij te leggen kwam ik tot de conclusie dat ik toch echt wat dingen op moest gaan eten want het paste er haast niet meer bij. Ik had nog een hoop erwten en tuinbonen liggen en nog 3 coquilles die ook een beetje eenzaam waren. Een halve zak clams van de toko bracht me op het idee er een lekkere stirfry van te maken. Ook had ik nog anderhalf ons verse sperziebonen, die mochten er ook nog wel bij. Zo had ik een prima maaltje en weer wat ruimte in mijn vriezer! Je hebt nodig: 175g basmatirijst 150g schoongemaakte sperziebonen 2el raapzaad- of zonnebloemolie 75g erwten (diepvries) ontdooid 50g tuinbonen, dubbelgedopt 3 bosuitjes, in stukjes van 1cm duim gember, schoongemaakt en fijngehakt 2 tenen knoflook, in plakjes 3 coquilles, in plakjes 500g clams, ontdooid 2el oestersaus 3el rijstazijn 1el mirin 2 blaadjes keffir (vriezer toko) 1tl chilivlokken beetje maizena, opgelost in water bosje koriander, de steeltjes fijn gehakt

Wat hebben wij een paar heerlijke weken gehad in Italië! Na anderhalve week in een huisje aan het Comomeer nog een kleine week in een prachtig huisje in de Italiaanse alpen. Uiteraard heerlijk gegeten, al hebben we wel eens gezondigd met het vlees, de Italianen kunnen het blijkbaar moeilijk achterwege laten.  Bij het huisje in de alpen (ons Heidi huisje) hadden we een klein moestuintje met ui, prei, cavolo nero, peterselie en borlottibonen. Daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt, omdat ik toen we er aankwamen geen verse groentes bij me had. Aangezien we op 1250m hoogte zaten was een tripje naar de supermarkt een aardige onderneming :). Buiten de deur hebben we het lekkerst gegeten bij Agriturismo La Fiorida . We gingen voor een simpele lunch maar zijn totaal overdonderd weggegaan (en 90,- armer). In Italië kun je prima een antipasti en een voorgerecht nemen in plaats van voor-en hoofdgerecht, het voorgerecht is eigenlijk altijd pasta of risotto. Mijn antipasti hieronder zi